Liefde doen moet je met liefde doen

Elke ochtend herinner ik mij deze zin ‘Liefde doen moet je met liefde doen’ die een goede vriend van mij op gepaste momenten verkondigd.

Ik herinnerde me dat ik aanvankelijk wat weerstand voelde; niet in mijn hoofd maar in mijn lichaam. Mijn leven was immers een verzamelplaats van hindernissen nemen, veelal voor de moeilijke weg kiezen, en deze zin raakte me; Want was deze manier wel dé manier waar ik bewust voor koos?

Ik heb zeker de eerste 27 jaar van mijn leven een ‘winnaars mentaliteit’ gehad, wat betekent dat ik dacht dat je goede dingen des levens ‘moet verdienen’ er hard voor moet werken en nooit opgeven ook al lijd je veel.

Ik luisterde meestal niet naar mijn gevoelens en signalen vanuit mijn intuitie, ik beet me overal in vast. Ik ging tot aan de dood. Ik werd pas wakker geschud met een eindeloze bevalling, na 60 uur weeën wilde ik nog niet ‘opgeven’ ik moest een natuurlijke vrouw zijn die op de natuurlijke manier kon baren.

Het eindresultaat was hoge koorts, infectie, ik was letterlijk grijs en mijn kind in nood.

Daarna wilde ik letterlijk geen verdoving meer, het was tijd om wakker te worden, mijn lichaam te voelen, niet meer over mijzelf (en anderen) heen te donderen.

Het leerde mij dat het voor mij niet over winnen gaat in het leven, waar het wel over ging dat wist ik niet. Ik leerde en oefende mij in laten gaan en loslaten.

Het woord ‘opgeven’ klinkt voor velen negatief maar ik zie het als overdragen, in je eigen handen werkt het (op dit moment) niet en dan kun je het over dragen aan het leven zelf of iemand anders.

Dit was een pleidooi voor overgave, overdragen, loslaten, voelen, luisteren.

De zin ‘Liefde doen moet je met liefde doen’ leert mij dat er net zoveel kracht huist in ‘zo is het genoeg’ ‘ik weet het niet meer’ ‘ik wil het niet meer’.

De zinnen in mijn hoofd waarbij ik voel dat ik op de juiste weg ben, is mijn weg.

Het heeft niets te maken met wat anderen van mij vinden, er zit geen valse afhankelijkheid in, het heeft niets te maken met ‘lief doen’ het de weg van je eigen leven lopen, wat elke dag weer gepaard gaat met andere stappen of juist niets doen, naar binnen gaan.

Christiane Beerlandt schreef het mooi;

De stem in jezelf die jou het meest werkelijke vreugde geeft is de LEVENDE stem.

 

Luister niet naar de stem in jezelf (gedachten / overtuigingen) die je verdriet bezorgt want deze stem heet ‘liegen’.

 

Heb jij ook inspiratie of wil je iets delen, feel free to share..