Focus op wat je werkelijk wilt
Daar ging de energie van de volle maan deze maand over. In het woord werkelijk, ontdek ik ‘ergens mee werken’ en ‘erkentelijk’. Erkennen is kennen, naar binnen kijken en jezelf kennen, aanschouwen wat daar is en daar mee werken. Focussen op wat je werkelijk wilt – Wat wil ik kennen, waar wil ik mee werken, aandacht en energie aan geven?
Mijn waarheid bestaat ‘in het moment.’ Dat moment kan nogal kort zijn, als ik bv door een gesprek kennis maakte met een zienswijze die de mijne overtreft wordt mijn beeld wijder, groter en aangepast. Als ik mij ‘open minded’ openstel naar het leven worden mijn ‘waarheden’ aangepast; door boeken, vrienden, een shot koffie, een vogel die langs vliegt, iemand die toeterde en boos uit het raam hing een schreeuwde ‘dom kind!’ Bij elke ingeving en gebeurtenis word mijn beeld en gevoel over het leven positief danwel negatief bijgesteld. Misschien het ontbreken van Ik-kracht.. ik twijfel of er uberhaupt iets rotsvast als een ‘ik’ bestaat. Maak dan maar is een keuze wat je nu werkelijk vindt en wilt.
Als ik terug kijk zie ik Suuz op deze week-endse ochtend ‘loom en een tikkeltje wazig, als een kat op leeftijd, het bed uit, rekkend en strekkend, stap voor stap naar het kopje koffie op tafel. Een dag eerder (een doordeweekse) met kind en de ochtensspitst doet mijn Ik denken aan Jufvrouw Bulstronk, (Lees; Roald Dahl, Mathilda) kleren en kind bij elkaar grissend, geen tijd voor ontbijt, nectarine op de fiets, koffie in de hand, driftig en zwetend als laatst (na het liedje ‘dag mama’s en dag papa’s) Dantes klas binnenrennend (uiteraard met een slecht excuus). Gistermiddag Suuz in het bos, navigerend op haar intuïtie, voeten alert op het leven zelf, zij bepalen welke kant zij opgaat, vol vertrouwen. Dan toch een tikkeltje angstig voor een man die ze tegenkomt, die (net als zij) niet op het bospad loopt en geen boswachters jasje aan heeft. Etenstijd, ik zie Suuz koken en praten met ingrediënten, ruziënd met de weegschaal, nerveus van het nr op de playlist die niet past bij haar stemming. Suuz na een sarcastische opmerking, geraakt en al onderweg naar een replica vol vuur> uit om te vernietigen.
O ja waar ik was gebleven; focussen op wat ík werkelijk wil in het leven. Ahum; ik denk dat ik niet zo goed ben in focussen: ik dans met alle stormen mee, soms ben ik lieftallig wanneer ik bv in het zonnetje lig en ik niets hoef; van mijzelf en niemand niet. Vaak, wanneer het kan, ben ik in het bos ‘Nee niet uit luiheid’; het is om het contact met het leven zelf te herstellen die ik in de chaos van alle dag kwijt ben geraakt. Ja, dat is wel luxe, zo vaak in het bos zijn, nee dat kan niet in Afrika. Nederland is echt een vrij land dat ik me relatief veilig voel als vrouw alleen in de natuur’.
FOCUS op wat ik werkelijk wil in het leven; er de zin van inZIeN! In de natuur zie ik geen chaos en dat geeft me rust, daar voel ik niet de gejaagheid om de vormen buiten mij te veranderen (ik zeg niet, hee huppekee boom een beetje harder groeien! LINKS!!! MIER NAAR LINKS!!! Daar ben ik niet geïrriteerd, innerlijk stampvoetend; zoveel frustratie over het onrecht; dat er niemand doet wat ik zeg; dat er niks gaat zoals Ík wil, dat niemand haast of juist rustig aandoet op míjn timing. Daar gaat een ieder zijn gang; ook zonder mij. Als ik er ben, ben ik onderdeel meer niet, ik hoef er niets voor te doen. Een miertje draagt mijn broodkruimel weg, tranen worden door de aarde gedronken, niemand die daar met een oordeel van opkijkt. Lekker rustig.
Tja en dan voel ik me wel thuis. Dan voel ik dat het leven zo zwaar nog niet is. Alles is mogelijk en niets hoeft, iedereen doet wat ie moet doen. Wat zou ik moeten doen? Hmmm focussen is mijn ding nog niet helemaal. En jij?