Ze kwam in mijn leven toen ik zestien was en leerde me het verschil tussen mijn binnen en buiten ik. Je kunt ze leren kennen door je zelf te vragen: hoe gedraag ik me bij mensen met wie ik omga; wat is het verschil; hoe gedraag je je bij je ouders; welke mensen doen je overtuigingen wankelen, wie irriteert je; bij wie voel je je krachtig en bij wie onzeker?
Wat ervaar jij als je thuis bent? Wat doe jij als je helemaal alleen bent?
Dans je, huil je, eet je, kijk je films, trek je de bossen in, ben je de hele tijd bezig met je telefoon, wil je alleen zijn.. of liever niet?
Door haar schrijf ik met symbolen in mijn dagboeken en agenda’s, aan-tekeningentjes hoe ik mij voel. Zo zag ik wat mij beïnvloedde, welke invloed privé en werk op mij hadden. Ik begon mijn leven als een geheel te zien.
Mijn agenda’s werden het jaaroverzicht waar ik mijzelf op een dieper niveau terug vond. Ik kon zien welke patronen zich herhaalden en ik zag mijzelf veranderen. Als je ziet wat je met grote mate beïnvloed en je bent niet blij met het resultaat, kun je anders in het leven gaan staan ende betrokkenheid bij je leven wordt groter.
Nog een ‘techniek’ van deze vriendin is om jaarlijks een portret/pasfoto van jezelf te maken. Je gezicht spreekt letterlijk boekdelen, hoe staan je ogen erbij (links emotioneel, rechts rationeel) hoe is het gesteld met je huid, welke indruk krijg je van de foto en klopt die met hoe je je destijds voelde? Zelf vind ik het interessant om soms in de rol van waarnemer te stappen dan observeer ik mijn eigen lichaamshouding, hoe sta ik, loop ik, zit je op de fiets, of rijd ik een auto? Hoe voel ik me als ik met iemand praat, waar zit mijn ademhaling?
Deze vragen kun je jezelf stellen, dan weet je waar je spanning kunt loslaten en dat scheelt levens energie. Mijn ‘binnen ik’ was lang niet altijd het vrolijke meisje wat ik aan de buitenwereld toonde. In mijn leven domineerde mijn ‘buiten ik’, ik plande zoveel mogelijk afspraken in op één dag. Tot ik besefte dat ik enorm veel eigenwaarde uit ‘nuttig bezig zijn’ haalde, dit voerde ik overal in door. In vriendschappen zat ik ongewild soms in een therapeutenrol wat zorgde voor disbalans, ik putte mijzelf uit. Kortom, ik kon mijn aandacht moeilijk bij mijn ‘zelf’ houden, uitreiken, dat deed ik automatisch. De manier was niet ontspannend en niet vervullend, er zat te weinig rust of keuze in. Soms voelde ik me zo leeg dat ik dit probeerde te compenseren met eten, van bv te veel chocola.
Toen ik zag wat ik uit de weg ging heb ik alleen zijn meer ruimte in mijn leven gegeven. Eerst was het bewustzijn, de echte verandering in mijn dagelijks leven kwam toen ik in een boshuisje kon wonen.
Wat ik gewonnen heb met deze omkeer van buiten naar binnen is dat ik mijn (soms subtiele) angsten in de ogen ben gaan aankijken en doorvoelen.
Nu kan ik echt genieten van alleen zijn en ook meer van samenzijn. Ik merk dat ik me gaandeweg meer open vanuit authenticiteit. Nu ik de grenzen in mijn zelf verken, ken ik mijzelf beter en dat voelt fijn. Er is altijd een fundering om naar terug te keren. Het is zo simpel; volledig ademen naar mijn buik en bekken helpt me om te voelen dat ik er ben. Mijn binnen en buiten ik lopen nu hand in hand. Wil jij ook je patronen en leven onder de loep nemen en wil je daar begeleiding bij? Klik hier